LESKOVAC – Prof. dr Dušan Janjić, jedan od najvećih intelektualaca leskovačkog kraja (doktor fracuskog jezika i književnosti i diplomirani pravnik) objavio je o svom trošku, kao autorsko delo, knjigu “Klub ljubitelja filma” u kojoj su pretočena sećanja na šesdesete i sedamdesete godine prošlog veka. Profesor Janjić septembra 1967. godine izabran je za predsdnika Kluba ljubitelja filma u Leskovcu čiji je cilj bio širenje filmske kulture.
Dušan Janjić je romanist, komparativist, lingvista, istoričar kulture i književnosti, prevodilac, osnivač i glavni urednik časopisa Alijansa. Profesor Janjić autor je nekoliko univerzitetskih udžbenika, kao i jedne studije iz primenjene lingvistike na francuskom jeziku, u koautorstvu.
Pored radova štampanih u stručnim i naučnim publikacijama, listovima i časopisima, domaćim i stranim, objavio je i sledeće knjige: “Francuska bibliografija o srpskoj i hrvatskoj narodnoj poeziji” (1995, zajedno sa Mihailom Pavlovićem), “Književni povodi” (ogledi i zapisi o francuskim picima, 2002), “Francuski klub u Leskovcu 1919-1941” (2006. godine), “Pozorište Rožea Martena di Gara (2006). Živi i radi u Leskovcu gde je izuzetno aktivan u kulturnom životu.
Uspešnom radu Kluba ljubitelja filma, kako naglašava prof. Janjić, išli su na ruku visoki dometi domaće kinematografije, odnosno filmovi Aleksandra Petrovića, Dušana Makavejeva , Živojina Pavlovića i Puriše Đorđevića.
-Ovo je knjiga uspomena na epizodu iz mog života koju sam nazvao Klub ljubitelja filma! – kaže dr Janjić.
Jednom zaljubljeniku u filmsku umetnost, kakav je bio prof. dr Janjić, sa znanjima sticanim u beogradskoj Kinoteci za studentskih dana, produbjivanjem posle završetka studija kratkotrajnim radom u Avala filmu i istrajnim praćenjem filmske literature, naše i strane, prohtelo se da se 1967. godine oproba i kao filmski kitičar i hroničar.
-Npisao sam tako nekoliko tekstova o filmu kao umetničkom fenomenu, pripremao sam redovno koncepte, kraće ili duže, za predavanja koja sam držao, kao i za uvodne reči pre debate o prikazivanim filmovima, a vodio sam i neku vrstu dnevnika o događajima u Klubu – beležimo ocenu prof. dr Janjić.
Profesor Janjić podseća da 1969. godina predstavlja prekretnicu. Te godine leskovački sineasti učestvuju na 13. festivalu amaterskog filma Srbije i dobijaju prvo priznanje i nagrade. Njihovi filmovi prikazuju se, zatim, na “maloj Puli”, a “Kokus”, film Radeta Jovića i Mihaila Ristića na svetskom festivalu amaterskog filma u Belgiji osvaja treće mesto, bronzanu medalju u kategoriji eksprimentalnog filma. Led je, dakle, probijen i već naredne, 1970. godine, leskovački kinoamaterizam oživljava punu afirmaciju. U Leskovcu se održava 14. festival koji je ocenjen kao vrlo uspešan i ostvarenja Leskovčana pozivaju se na brojne festivale ne samo u zemlji nego i inostranstvu. U periodu od 1969. do 1971. godine snimljeno je čak 50 filmova i klub na kraju 1972. godine ima čak 200 članova!
